Sibert kocht een bakje hardgekookte eieren, die zo uit de hete bron werden gevist (en vergat ze daarne mee te nemen, wat minder erg was dan het vergeten van de paspoorten in Kanchanaburi) en daarna stapten we allemaal weer in om de tocht voort te zetten. We moesten nog zo'n 2 en half uur rijden, dus binnen de kortste keren lag iedereen onderuit om het slaaptekort in te halen. 
In Chiang Rai bezochten we een oude tempel en daarna reden we door naar de "Gouden Driehoek" : de grensstreek van Thailand - Laos - Myanmar (Birma) aan de Mekongrivier. Deze streek was tot 1959 berucht vanwege de papaverteelt en de productie en handel in opium. Er werd afgerekend in puur goud, vandaar de naam "Gouden Driehoek". Het was de bedoeling om daarna met de boot de Mekong Rivier op te gaan en een bezoek te brengen aan Laos, maar door de vele regen was de rivier helaas te hoog en te wild om met de boot te kunnen aanleggen, dus dan eerst maar lunchen in een restaurant aan het water. Daar stond een heerlijk buffet klaar. Een van de koks bereidde verse noodles. Met een paar vloeiende handbewegingen trok hij een handvol slierten uit een klompje deeg. Heel leuk om te zien.
Verder naar Mae Sai, een belangrijke grensplaats tussen Thailand en Birma. De grens wordt hier gevormd door een brug over de rivier, waar een levendige handel plaatsvindt, weer een kermis van stalletjes en winkeltjes, maar ook van arme kleine kinderen met baby's op de rug, die liepen te bedelen. Toen we er eentje iets hadden gegeven stonden er binnen no time een stuk of 6 kinderen met hun handje omhoog. Dan besef je pas echt hoe rijk je het hebt.
Het volgende onderdeel was een bezoek aan de de Hill Tribe stammen. In het dorp waar we heen gingen leefden 3 stammen samen, waaronder de longnecks. De vrouwelijke bevolking van deze stam krijgt vanaf het 6e jaar een ring rond de hals en regelmatig wordt er een ring aan toegevoegd tot een totaal van 27 ringen. Deze ringen wegen behoorlijk zwaar (12 ringen = 5 kg) en drukken de schouders naar beneden, zodat het lijkt alsof de nekken heel lang zijn. Wij hebben er ook een paar om de nek gekregen en het voelt niet echt prettig.De stam is onderdeel van het bergvolk "De Karen" en woont onder andere in Thailand, Birma en Laos. In Thailand vormen de Karen de grootste bergstam. Waarschijnlijk komt dit volk oorspronkelijk uit de Gobi woestijn. Rond de zeventiende en achttiende eeuw migreerden zij naar onder meer Thailand. Op dit moment is een deel van de Karen boeddhistisch, een deel animistisch, maar is een groot deel ook christelijk, te midden van een boeddhistische samenleving.
De Thaise regering gedoogt de longnecks, maar zij mogen het dorp niet uit. Ze leven van donaties van toeristen en van de opbrengst van hun handenarbeid.
Na dit bezoek volgde weer een 3 uur durende tocht terug naar Chiang Mai. Inmiddels begon het al donker te worden en sloten wij dus onze ogen maar weer.
Aangekomen op het busstation waren we erg nieuwsgierig naar de speciale VIP-bus. Dit keer zag het er een stuk rooskleuriger uit. We werden verwelkomd door de hostess en de stoelen waren zeer comfortabel, met een beenlengte tussenruimte, nekkussentjes, schone dekens en TV. Wat een verademing. Onderweg kregen we broodjes, koffie en thee, water en chocomel, kortom een echte VIP-bus. We hebben heerlijk geslapen en zojuist ontbeten in hotel De Moc, waar we nog even lekker kunnen zwemmen en ontspannen voordat we om 5 uur ons vliegtuig naar Krabi zullen pakken.Marianne
