Dag 14 & 15, 7 & 8 augustus 2008: De trekking: "Oh my Buddha!"

De Trekking dag 1:

We werden rond 9:45 bij ons guesthouse opgehaald om aan onze trekking te beginnen. In het busje ontmoetten we de andere mensen die met ons de trekking zouden doen, 2 Zwitserse meisjes, een Iers stel, een Duits stel en een eenzame maar vrolijke Israelier. Met ons erbij in totaal 12 man/vrouw. We werden welkom geheten door onze gids Jim en zijn hulpje Tet. Vandaag zouden we eerst naar de orchideeen- en vlinderkwekerij gaan en daarna naar de slangenboerderij. Dat was en uurtje rijden, maar eerst werden we nog even aangemeld bij de vreemdelingenpolitie. De orchideeentuin had een hoog "bejaardenbusgehalte" en daar waren we dus gauw klaar mee.

Vervolgens werden we gedropt bij de slangenfarm. Daar werden we voorgesteld aan diverse slangen en Jasper kreeg een enorme kobra omgehangen (maar goed dat het maar voor een paar seconden was, want hij begon al een beetje blauw aan te lopen). Er volgde nog een show met pythons, die "per ongeluk" het publiek ingeslingerd werden, wat weer en heleboel gegil veroorzaakte. Nou ja, alles bij elkaar best lachen. Daarna ging de tocht voort naar onze eerste lunchplek, om vanuit daar te voet verder te gaan. Sibert werd even apart genomen door onze Jim, want hij had grote twijfels dat "his wife" de tocht zou kunnen volbrengen. Het was namelijk 3 uur lang alleen maar klimmen en niet over makkelijke paadjes. We konden praten als Brugman maar er was geen sprake van dat Marianne met de rest naar boven mocht klauteren. Er werd besloten dat zij samen met Jim een andere route zou volgen over de weg. Zelfs het dragen van haar eigen rugzak werd verboden (Dat vond ze natuurlijk helemaal niet erg). Marijn was solidair en ging ook mee over de weg. Daar gingen we dan, Sibert, Renske en Jasper via de klimroute en Marijn en Marianne over de weg, nou ja...weg, je moest goed kijken waar je liep, want het zat vol gaten en geulen. Na een uurtje doorstappen zag Marianne er nogal bezweet en rood aangelopen uit (maar ja, zo ziet ze er altijd uit na een opvlieger), zodat Jim besloot dat het genoeg was. (Hij was bang dat Marianne een hartanval zou krijgen......) Met zijn mobieltje werden 2 motorcycles opgepiept en al gauw kwamen er 2 jongemannen aangescheurd.

Ze wilden allebei het liefst Marijn achterop (tja....de jaren gaan tellen, he) en natuurlijk moesten ze hun armen rond hun middel slaan om te kunnen blijven zitten. (Marijn was hier natuurlijk niet echt blij mee, maar sloot haar ogen en dacht gewoon dat het Matrick was). Het was een helse tocht door gaten en slingerend over de weg om rotsen en geulen te ontwijken. Na een half uurtje kwamen ze op de plaats van bestemming aan, een klein dorpje helemaal boven op de berg met een prachtig uitzicht.


Daar was het nog heerlijk rustig, want het zou nog wel even duren tot de anderen aankwamen. Ze hadden dus alle tijd om even heerlijk rond te kijken bij de Lahu (het bergvolk waar we zouden overnachten). Ondertussen klommen Sibert, Renske en Jasper gestaag verder de berg op. Ze zouden 'Slowly en Smiling' lopen, maar daar hebben ze niks van gemerkt. Sibert liep voorop (wat een conditie!!) en Renske werd voortdurend door de gids "Jack de jungleboy" bij de hand genomen en in dubbele snelheid mee naar boven getrokken. De rest van de groep kwam steeds een minuut of 10 later aan, zodat ze weer tijd had om bij te komen, maar liever was ze in dezelfde snelheid als de rest van de groep de berg op geklauterd. Iedereen zuchtte en steunde tijdens de barre tocht onder het uitroepen van "Oh, my God"! Dat bracht Jack tot de uitspraak: "You walk too slow, you come running, oh, my Buddha!!" En dat werd natuurlijk de uitspraak die iedereen overnam tijdens deze trekking.

Om een uur of 5 waren ze eindelijk boven, zeiknat, niet van de regen, maar van het zweet. Daar wachtte "Chief Indian" met een kist vol koud bier en frisdrank. Er werd gekookt op open vuur door de gids en ieder die het wilde mocht komen proeven. Na een gezellige maaltijd hebben we heerlijk gekletst en leerden we elkaar wat beter kennen. We werden vermaakt door 2 van de bewoners van het dorp Jack en Passie. De eerste had een keur aan raadspelletjes met luciferhoutjes, touwtjes, steentjes en alles wat hem maar voor de hand kwam.
Passie was vooral gedreven op de gitaar (no woman no cry, no whiskey I die).

Tegen elven ging bij iedereen het licht uit en kropen we met ons twaalven op ons bamboebedje onder de klamboe. Het was donkerder dan donker. Degene die 's nachts naar de buitenplee moesten, hadden het bepaald niet gemakkelijk.





Dag 2:

Om 8 uur was iedereen weer present na een min of meer slapeloze nacht. Na een heerlijk ontbijt gingen we op weg voor een spannende twee uur durende tocht naar beneden, want makkelijk was het ook dit keer niet. Gelukkig mocht Marianne nu wel mee, dat was wel zo gezellig.
Omdat het had geregend waren de paden behoorlijk glibberig. Marijn is dan ook een keer flink onderuit gegaan op d'r billen. Halverwege kwamen we helemaal kletsnat van het zweet aan bij een prachtige waterval waar we heerlijk hebben gezwommen.


Al gauw moesten we weer verder, en na een tijdje begon het behoorlijk te regenen. Na nog een uur glibberend over rotsen, boomstammen en langs steile paadjes kwamen we aan bij het olifantenkamp, waar we padtai kregen voor de lunch. Daarna hebben we een hele leuke 1 uur durende tocht gemaakt op de olifant.









Jasper mocht op de nek zitten en Renske en Marijn zaten achter hem op het bankje. Sibert en Marianne zaten ook samen. Het was erg spannend, want de olifanten klommen langs hele smalle paadjes omhoog. De drijvers liepen naast de olifanten en waren erg aardig en vrolijk. Heel wat anders dan in Kanchanaburi. Tijdens de rit kwam elke keer de slurf van de olifant omhoog, zodat wij ze bananen konden voeren. Een erg grappig gezicht!
Ondertussen was het erg hard gaan regenen, daar zaten we dan op de olifant, erg koud!


Omdat er zoveel regen was gevallen werd de rivier naast ons al wilder en wilder (daar moesten wij na de rit nog op raften!!!) Er werd daarom besloten om niet meer te gaan bamboeraften en het hele traject af te leggen in de rubberboot.

Iedereen kreeg zwemvesten aan en helmen op. Sibert merkte heel attent op dat Marianne wel een voetbal leek in haar charmante zwemvest. (Gelukkig zijn hiervan geen foto's).

De rubberboot werd het water ingehesen en we kregen een korte uitleg. Daarna moesten we instappen. Dat was nog een hele klus in dat wilde water en Marijn viel natuurlijk weer languit. Haha! Renske en Jasper durfden wel voorin (daar kreeg je de hoogste golven). Sibert, onze grote held, zat natuurlijk weer te bedenken wat er allemaal wel fout zou kunnen gaan (zie busreis), en zo keek hij dan ook. Jasper en Renske werden regelmatig naar achter gekiept door de harde, hoge golven, en op al gauw liep de boot vol en zaten we tot halverwege onze kuiten in het water. Op een gegeven moment moesten we aan land omdat het veel te gevaarlijk werd. De boten werden op een auto geladen en wij moesten ons met z'n twaalven, met zwemvest aan, in een soort jeep zien te proppen. Na een korte rit konden we weer uitstappen en glibberden we tussen de maiskolven en over stenen naar de oever, om onze tocht weer voort te zetten. Sibert kon zich helaas niet staande houden en klapte plat op zijn rug! Gelukkig had hij een zwemvest aan en een helm op, dus de schade bleef beperkt. En verder ging de tocht.

Het was een geweldige ervaring!

Nadat we wat gedronken hadden, namen we afscheid van Jack en Passie, en werden we allemaal weer teruggebracht naar Chang Mai.

Daar wisselden we e-mail adressen uit en namen afscheid van de rest van de groep. In het guesthouse zijn we heerlijk gaan douchen. Wat kan een douche dan toch lekker zijn!

Na een snelle Europese hap, zijn we lekker ons bedje ingekropen. Heerlijk, een echt matras.
OH, MY BUDDHA!!


Groetjes van ons allemaal!